EGO

Bir zamanlar saz senin elinde

Hatırla, çalardın yüreğinle.

Topraklı, kırık bir sandalyede,

Herkes toplanmış, meydanda, köyde.

Şimdi kalın, süslü perdeler,

Soğuk, gerçek olmayan sahneler...

Sen misin bu kadar büyüyen,

Karşında bizi küçük gören?

Kalemi vereni unuttun galiba.

Halk çıkarttığı gibi indirir de, unutma;

Artık bulamazsın bir alkış daha,

Seni buralara getiren bizdik aslında.